Λαογραφικό Μουσείο

Η περιοχή μας μέχρι το 1960 όσον αφορά τη διατροφή και την ένδυση ήταν αυτάρκης. Τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν για την καλλιέργεια της γης αλλά και για την μεταποίηση των προϊόντων μαρτυρούν τον τρόπο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων της περιοχής. Οι κάτοικοι του Δ. Δ Λυκουδίου προκειμένου να συμβάλλουν στην διάσωση και διαφύλαξη τους άρχισαν να περισυλλέγουν τον περιζήτητο για τα σημερινά δεδομένα λαογραφικό πλούτο. Η προσπάθεια αυτή απέδωσε τους πρώτους της καρπούς το έτος 1997 με την ίδρυση του λαογραφικού μουσείου. Η έκθεση του λαογραφικού υλικού στεγάστηκε προσωρινά στο αυτόνομο κτίσμα του σχολικού συγκροτήματος του Δ. Δ Λυκουδίου δίπλα από το γυμνάσιο. Η ανέγερση ενός Λαογραφικού μουσείου στην περιοχή αυτή θεωρήθηκε επιβεβλημένη. Με συντονισμένες ενέργειες ο Δήμος Ελασσόνας ενέταξε το έργο στο Π. Ε. Π Θεσσαλίας 2000-2006 Μέτρο: 2.10 «Διαχείριση φυσικών και Πολιτιστικών Πόρων, Οικισμών της Θεσσαλικής Υπαίθρου» στο Δ. Δ Λυκουδίου. 

Στο μουσείο έχουν διαμορφωθεί αίθουσες που υπάρχει ταξινομημένο το υλικό ανάλογα με τις ασχολίες των κατοίκων της περιοχής. Μέσα απο τις ασχολίες αντλούμε στοιχεία για τον παραδοσιακό μας πολιτισμό.

1. Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΛΛΙΟΥ:

Μια από τις βασικές ασχολίες της νοικοκυράς ήταν η ύφανση στον αργαλειό. Η υφάντρα ύφαινε για να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειάς της καθώς και για να φτιάξει την προίκα των παιδιών της. Η αίθουσα αυτή περιέχει όλα τα εξαρτήματα για την μεταποίηση του μαλλιού αλλά και για την ύφανσή του. Ανέμες, τσικρίκια (με αυτά έγνεθαν το μαλλί) και λανάρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για το λανάρισμα, δηλαδή για το καθάρισμα και χτένισμα (ξάσιμο) του μαλλιού. Στο χώρο αυτό κυρίαρχη θέση έχει φυσικά ο αργαλειός, με τον οποίο ήταν άμεσα συνδεδεμένη η ζωή της παραδοσιακής οικογένειας.

2. Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ: 

Στην παραδοσιακή κοινωνία οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η αίθουσα αυτή περιλαμβάνει τα εργαλεία που βοηθούσαν για την καλλιέργεια της γης. Προθήκες με διάφορα γεωργικά εξαρτήματα εμπλουτίζουν το μουσείο.

3. Η ΚΟΥΖΙΝΑ: 

Αποτελεί έναν από τους βασικούς χώρους του παραδοσιακού σπιτιού, αφού εδώ η γυναίκα κυρίως περνούσε ένα μεγάλο τμήμα της καθημερινής ζωής. Εκεί είναι τοποθετημένα τσίγκινα και μπακιρένια μαγειρικά σκεύη, κεραμικά πιάτα και αποθηκευτικά δοχεία, αντικείμενα για το ζύμωμα του ψωμιού και πινακωτές. Εδώ επίσης θα βρούμε και τη χειροκίνητη μηχανή του καφέ.

4. ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ: 

Στο δωμάτιο αυτό συγκεντρωνόταν το βράδυ όλα τα μέλη της οικογένειας. Εκεί υπήρχε το παραδοσιακό τζάκι, το οποίο δεν έσβηνε ποτέ. Δίπλα από το τζάκι ήταν κρεμασμένη η λάμπα για να φωτίζει το χώρο. Σε ελάχιστα σπίτια υπήρχε ένα σιδερένιο κρεβάτι το οποίο χρησίμευε και σαν καναπές ελλείψει άλλων καθισμάτων. Ως χαμηλά καθίσματα χρησιμοποιούσαν μάλλινα υφαντά προσκέφαλα και κανένα ξύλινο σκαμνί. Το δωμάτιο αυτό περιλαμβάνει επίσης συλλογές από παραδοσιακές ενδυμασίες της περιοχής και από διάφορα υφαντά στρωσίδια του σπιτιού. Εκεί θα βρούμε το σεντούκι μέσα στο οποίο έβαζαν τα ρούχα τους.

Η κατασκευή Λαογραφικού Μουσείου συμβάλει καθοριστικά στη διαφύλαξη της πολιτισμικής μας κληρονομιάς αλώβητη απο το χρόνο και στη διατήρηση των ηθών και εθίμων της περιοχής μας. Το λαογραφικό μουσείο Λυκουδίου δύναται να αποτελέσει πόλο έλξης για τους επισκέπτες πράγμα που συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Προωθείται ο στόχος βελτίωσης της ποιότητας ζωής των κατοίκων των απομονωμένων περιοχών και η αναβάθμιση των συνθηκών ζωής τους. Η λειτουργία ενός οργανωμένου λαογραφικού μουσείου λειτουργεί πλέον συμπληρωματικά με τα υπόλοιπα άξια προς επίσκεψη μνημεία της περιοχής.

Επισκεψιμότητα:

Η φυσική παρουσία στο χώρο του μουσείου είναι ελεύθερη, το μουσείο μπορούν να επισκεφτούν σχολικές μονάδες, πολίτες, σύλλογοι κ.α. κατόπιν συνεννόησης με το Δήμο Ελασσόνας. Φορέας διαχείρισης του έργου είναι ο Δήμος  Ελασσόνας ο οποίος καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες του Μουσείου.